Το αρδευτικό νερό αποτελεί από τις πλέον σημαντικές παραμέτρους για τη σωστή ανάπτυξη των φυτών και την υψηλή απόδοση στην καλλιέργεια μας. Προβλήματα από το αρδευτικό νερό είναι εύκολα ορατές στο φύλλωμα όπου εμφανίζονται έντονα καψίματα (καφέ άκρα). Ποιες όμως είναι οι παράμετροι που πρέπει να ελέγχονται και πώς επηρεάζουν την καλλιέργεια μας:

Δείτε επίσης:

Η νέα μας δημοσίευση για την καινοτομία στην παραγωγή της γκουάβα και της παπάγια

Ανταγωνισμός θρεπτικών συστατικών στις λιπάνσεις

Διακύμανση θρεπτικών συστατικών φύλλων ελιάς ανά εποχή με βάση την εμπειρία μας

7 σημάδια τροφοπενίας ή/και τοξικότητας φύλλων με βάση τα αποτελέσματα φυλλοδιαγνωστικής

1. Αγωγιμότητα-Αλατότητα: Η πρώτη και από τις πλέον σημαντικές παραμέτρους ελέγχου του νερού. Η αγωγιμότητα είναι μέτρο της αλατότητας. Υψηλή αγωγιμότητα σημαίνει υψηλή αλατότητα. Ιδανικά το νερό ποτίσματος θα πρέπει να έχει αγωγιμότητα κάτω από 750 μS/cm ενώ είναι εντελώς ακατάλληλο αν η αγωγιμότητα είναι πάνω από 2500 μS/cm. Η αλατότητα διορθώνεται μόνο με εγκατάσταση φίλτρων αντίστροφης ώσμωσης.

2. pH: Το pH του νερού ιδανικά θα πρέπει να βρίσκεται στην περιοχή από 6.5-8.4. Τιμή pH κοντά στο 6.5 διευκολύνει πολύ όταν πραγματοποιούνται υδρολιπάνσεις καθώς επιτρέπει την καλύτερη διάλυση των δραστικών ουσιών των λιπασμάτων και των φυτοπροστατευτικών. Η τιμή pH διορθώνεται με προσθήκη προσθήκη ρυθμιστικών διαλυμάτων.

3. Υπολειπόμενο ανθρακικό νάτριο: Από τις πλέον σημαντικές παραμέτρους καθώς καθορίζει τον κίνδυνο από την παρουσία ανθρακικών στο νερό. Τα ανθρακικά ιόντα όταν βρίσκονται ιδιαίτερα υπό τη μορφή ανθρακικού νατρίου έχουν την ιδιότητα να συσσωρεύονται στο καρπό και λόγω παρουσίας ενεργού άνθρακα και οξυγόνου οδηγούν σε φαινόμενα ζύμωσης και καταστροφής του. Όταν η τιμή του υπολειπόμενου ανθρακικού νατρίου είναι αρνητική περιορίζεται ο συγκεκριμένος κίνδυνος ενώ όταν η τιμή είναι θετική και ειδικά όταν είναι μεγαλύτερη της μονάδας υπάρχει αυξημένος κίνδυνος καταστροφής των καρπών. Το υπολειπόμενο ανθρακικό νάτριο διορθώνεται με ενίσχυση ασβεστίου και μαγνησίου.

4. Χλωριούχα ιόντα: Είναι σημαντικός παράγοντας τοξικότητας. Συνήθως προέρχεται από την παρουσία θαλασσινού ύδατος στο νερό άρδευσης ή από σκεύασμα που περιέχει χλωριούχα. Ιδανικά η συγκέντρωσή του πρέπει να είναι <140 mg/L. Σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις το νερό θεωρείται επικίνδυνο για άρδευση. Κίνδυνο από χλωριούχο συναντάμε σε παράκτιες περιοχές και μεγαλύτερο κίνδυνο αντιμετωπίζουν καλλιέργειες όπως η φιστικιά, η καρυδιά, το αμπέλι, το ακτινίδιο και τα κηπευτικά. Η τοξικότητα εκφράζεται με εμφάνιση κόκκινων άκρων στο φύλλωμα και αντιμετωπίζεται μόνο με εγκατάσταση φίλτρων αντίστροφης ώσμωσης.

5. Σκληρότητα νερού: Η σκληρότητα σχετίζεται με την παρουσία ασβεστίου και μαγνησίου. Το σκληρό νερό δεν εμφανίζει άμεσα αποτελέσματα τοξικότητας αλλά δημιουργεί προβλήματα συγκέντρωσης αλάτων στο φύλλωμα και στο έδαφος που μπορεί να δυσκολέψει τη σωστή απορρόφηση θρεπτικών συστατικών κυρίως καλίου και φωσφόρου. Η σκληρότητα αντιμετωπίζεται με πότισμα στάγδην κατά τις νυχτερινές ώρες. Να θυμάστε ότι η σκληρότητα μπορεί να είναι και φίλος μιας καλλιέργειας καθώς την προστατεύει από τη συσσώρευση ανθρακικών ιόντων στο καρπό.

6. Λόγος απορρόφησης νατρίου SAR: Σχετίζεται και πάλι με παρουσία θαλασσινού ύδατος στο αρδευτικό νερό και έχει τα ίδια συμπτώματα τοξικότητας με τα χλωριούχα. Ιδανικά πρέπει να είναι κάτω από 2.5, διαφορετικά το νερό είναι ακατάλληλο για άρδευση. Η τοξικότητα εκφράζεται με εμφάνιση κόκκινων άκρων στο φύλλωμα και αντιμετωπίζεται μόνο με εγκατάσταση φίλτρων αντίστροφης ώσμωσης.

7.Δυνατότητα εναπόθεσης αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου: Η παράμετρος αυτή σχετίζεται με τη σκληρότητα του νερού είναι κρίσιμη παράμετρος για το αν ένα νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για υδρολίπανση. Αν ο δείκτης αυτός είναι μεγαλύτερος από 2 τότε δημιουργούνται προβλήματα συσσώρευσης αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου στο φύλλωμα με αποτέλεσμα την αδυναμία απορρόφησης καλίου και φωσφόρου. Η συγκεκριμένη δυσκολία αντιμετωπίζεται με πότισμα στάγδην κατά τις νυχτερινές ώρες. 

8. Παρουσία μαγγανίου και σιδήρου: Πολύ σοβαρό πρόβλημα ειδικά για ευαίσθητες καλλιέργειες όπως τα κηπευτικά και το ακτινίδιο. Η παρουσία τους συνήθως οφείλεται είτε στο ίδιο το νερό είτε στην οξείδωση των σωληνώσεων. Γενικά πρέπει το μαγγάνιο να είναι σε περιεκτικότητες κάτω από 50 μg/L και ο σίδηρος κάτω από 200 μg/L. Σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις εμφανίζεται έντονο κάψιμο στα άκρα του φυλλώματος. Η τοξικότητα τους αντιμετωπίζεται είτε με χρήση συμπλεκτικών αντιδραστηρίων EDTA είτε με φίλτρα είτε με αλλαγή σωληνώσεων.

Αν σας αρέσουν τα άρθρα μας ακολουθήστε μας στο facebook και κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο youtube

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε συμπληρώστε την παρακάτω Φόρμα Επικοινωνίας ή καλέστε μας στο τηλέφωνο 2231 2231 99 από 9:00 έως 17:00.

Φόρμα Επικοινωνίας

Author: Πασιάς ΙωάννηςWebsite: https://pasiaslab.gr/

Τεχνικός Υπεύθυνος Γενικού Χημείου «Πασιάς - Ραπτοπούλου», Επιστημονικός συνεργάτης Webinarium

Ειδικότητα:

Διδάκτωρ Χημείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Περισσότερα άρθρα του συντάκτη:

• Δημοσιεύτηκε η νέα μας έρευνα για το μέλι καστανιάς και βελανιδιάς
• Φυλλοδιαγνωστική φιστικιάς, γιατί πρέπει να γίνεται νωρίς;
• Βοηθάει τελικά η μετασυλλεκτική διαφυλλική ενίσχυση για την ανθοφορία της ελιάς την άνοιξη;
• Νέα μεγάλη δημοσίευση του χημείου μας για το μέλι, την ποιότητα και την αυθεντικότητα του

Twitter